Nigdy nie zrozumie, co stało się tamtej nocy – rozmowa z mamą Nikodema C.

Jak wyglądała tamta noc?

Pamiętam, że gdy mąż mnie obudził i powiedział, co się stało, zaczęłam strasznie krzyczeć. Nie wierzyłam. Miałam wrażenie, że świat zawalił mi się na głowę. Mój syn powiedział, że chyba zabił człowieka. Tego nie da się opisać. On wyszedł na imprezę jako młody zakochany i szczęśliwy chłopak, z planami na przyszłość i w ciągu kilku godzin stał się przestępcą.

Nie uciekał i nie próbował kłamać?

Nikodem nie wiedział, co się stało. Nie pamiętał dokładnie, co zrobił. Miał tylko migawki wydarzeń. W jakiś sposób wszedł na dach naszego domu, a gdy mąż go z niego sprowadził, on go poprosił, żeby wezwał policję, bo myślał, że zabił człowieka. Powtarzał ciągle: „tato ja chyba zabiłem człowieka”. Był przerażony tym, że nie wiedział, komu zrobił krzywdę. On nie uciekał. Chciał, żeby wyjaśnili, co się stało.

Tamta noc zmieniła wszystko...

Tak. Nasze życie dzielimy na to, co było przed i po 14 listopada. Byliśmy szczęśliwą rodziną. Chcieliśmy, aby nasze dzieci kierowały się w życiu dobrymi wartościami. Żyliśmy normalnie.

Zadajecie sobie pytanie czy i gdzie popełniliście błąd?

Oczywiście. Wiele razy. Chyba każdego dnia pytam się, co zrobiłam nie tak jako matka. Co powinnam była zrobić, żeby to wszystko się nie stało. Ja wiem, że mój syn popełnił błąd i musi ponieść karę. Ale to nie jest zły człowiek.

Wspomniała pani, że Nikodem nie pamiętał tego co się stało.

Na początku nie wiedział, co się z nim dzieje. Miał tylko przebłyski. Jakieś skrawki wydarzeń. Dopiero z czasem zaczęło do niego wracać, co się stało. Kiedy był przesłuchiwany na komendzie kilkakrotnie stracił przytomność, wymiotował. Mówił, że boi się, że ktoś go mógł odurzyć. Do dzisiaj nie wie, co popchnęło go do tego czynu. Stara się sobie to poukładać i zrozumieć. Nigdy też sobie tego nie wybaczy. Badanie krwi zrobiono mu dopiero następnego dnia, po 14 godzinach od zdarzenia.

Oliwia była jego wielką miłością?

Bardzo ją kochał, aż trudno to opisać. Jednej ze swoich koleżanek powiedział nawet, że czasami wolałby jej tak bardzo nie kochać. Z Oliwią był blisko, miał też dobry kontakt z jej rodzicami. Planował z nią przyszłość. Widzieliśmy, że swoje życie układa tak, aby móc z nią być. Pracował, uczył się i starał się jak mógł dbać o tę dziewczynę. Dzisiaj, gdy patrzę na to z perspektywy czasu, to myślę, że to było dużo jak dla młodego chłopaka. Wysoko postawił sobie poprzeczkę.

Reklama

Ta wielka miłość popchnęła Nikodema do tego?

Myślę, że gdy Oliwia powiedziała mu, że to koniec, gdy obok niej pojawił się inny młody mężczyzna, kiedy go wyrzuciła z imprezy, którą pomagał jej przygotowywać, coś w nim pękło i spowodowało, że stracił kontrolę.

Czy Nikodem sprawiał problemy wychowawcze?

Nie. Nigdy nie mieliśmy z nim problemów. W szkole nikt się na niego nie skarżył. Dobrze się uczył. Zawsze koncentrował się na swoich celach. Był aktywny i pomocny. Jego wielką pasją jest sport. Grał w piłkę nożną. Drużyna była dla niego bardzo ważna. Wkładał w to całe swoje serce. Był ambitnym sportowcem. Zawsze czuł się odpowiedzialny za to co robi i starał się wszystko doprowadzać do końca.

Czym zajmował się półtora roku temu?

Bardzo dobrze zdał maturę. Pracował w rodzinnej firmie. Przechodził przez wszystkie stanowiska. Miał poznać ją od podszewki. Studiował dwa kierunki. Zarządzanie produkcją i innowacyjność w przemyśle. Wybrał je, ponieważ chciał rozwijać firmę z dziadkiem i tatą. Myślał o tym, aby po studiach pomagać w prowadzeniu przedsiębiorstwa.

Trudno jest zrozumieć pani to, co się stało?

Nie wiem czy kiedykolwiek to zrozumiem. Nikodem był zawsze bardzo empatyczny. Starał się pomagać innym. To mądry młody mężczyzna z dużymi pokładami dobra. I nagle ta sytuacja. Ja często zadaję sobie pytanie, jak to było możliwe, żeby w kilka sekund stało się coś, co zmieni jego życie na zawsze.

Nikodem stanął przed sądem. Was też osądzono jako rodzinę, ale zrobili to ludzie.

To jest tak, że wina Nikodema stała się też naszą winą. Za jego błąd płacimy wszyscy. Ja, mąż, dziadkowie i młodszy brat Nikodema. To będzie z nami już zawsze. Niewielu przyjaciół z nami zostało, chociaż nigdy nie broniliśmy naszego syna przed karą i nie udawaliśmy, że nie jest winny. Wielu ludzi uznało, że to, co zrobił nasz syn, to również nasza wina. Każdego dnia myślimy o tym, co się stało. Analizujemy i dziękujemy Bogu za to, że Oliwia wyszła z tego i dzisiaj może realizować swoje marzenia.

Jak poradziliście sobie z nienawiścią obcych ludzi?

Nie poradziliśmy. Chociaż staramy się być silni, to komentarze nas ranią. Szczególnie te, które dotykają naszego młodszego syna. Słowa, obelgi i wiadomości, które do nas trafiały, były straszne. Życzono nam śmierci, zastraszano. Nie szukamy współczucia, ale chcielibyśmy chociaż namiastkę normalnego życia. Żeby nie pluto nam pod nogi w sklepie. Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, że to może spotkać każdego rodzica. Ich dzieci też mogą popełnić błąd.

Reklama

Chcieliście przeprosić za to co się stało?

Tak. Wielokrotnie. Nikodem też, ale Oliwia nie chciała, aby w sądzie był obecny podczas jej zeznań. Rozumiemy to.

Osiem lat więzienia za usiłowanie zabójstwa - taki wyrok usłyszał Nikodem.

To bolesne dla nas wszystkich. My dalej o niego będziemy walczyć. Bo wiemy, że tak długi czas w więzieniu może go zniszczyć. To jest mój syn, zawsze nim będzie. Chcę, żeby miał szansę na życie. Żeby wyszedł z więzienia i spróbował odbudować to, co utracił. Może ktoś powie, że jest winny i powinniśmy to przyjąć, ale my widzimy wiele nieścisłości w tej sprawie. I wiemy, że on nie chciał zabić Oliwii. Nie jest wyrachowanym mordercą. Co chwilę ludzie za gorsze przewinienia dostają łagodniejsze wyroki. Mamy nadzieję, że ktoś uzna, że może trzeba dać mu szansę, aby naprawił to, co zrobił.

Nie chcecie, by przegrał swoje życie?

Chyba jak każda matka i każdy ojciec chcemy uratować w tym wszystkim także jego. Nigdy nie zakwestionujemy tego, co zrobił. Jest winny pobicia dziewczyny, jest winny jej cierpienia. Musi zapłacić za krzywdę, którą jej wyrządził. Jednak w naszej ocenie klasyfikacja tego, co zrobił, jako usiłowanie zabójstwa, jest zbyt wysoka.

Dlaczego zdecydowała się pani na rozmowę z nami?

Bo chciałam powiedzieć głośno jak to wygląda z naszej strony. Że nic nie jest dane nam za pewnik, że każdy może gdzieś w życiu zbłądzić. Nie chcę litości, nie chcę też udawać, że nic się nie stało. Po prostu chciałabym, aby ludzie popatrzyli na całą sprawę moimi oczami.

Obawia się pani publikacji?

Mam w sobie lęk. Już wiele doświadczyliśmy od obcych ludzi. Może jednak ta rozmowa przyniesie też coś dobrego. Że ktoś popatrzy na Nikodema jak na młodego chłopaka, który popełnił błąd, za który będzie płacił do końca życia. Na chłopaka, który zagubił się w miłości.

Fot.

Mirosława – matka i Zofia – babcia Nikodema C. mają nadzieję, że tragiczne wydarzenie jednej, feralnej, listopadowej nocy mimo wszystko nie przekreśli całego życia młodego człowieka.