Reklama
Reklama
Na naszych oczach toczą się zmagania sportowców walczących o medale na trwających w Tokio kolejnych Letnich Igrzyskach Olimpijskich. Podziwiamy współczesnych młodych herosów hartu ciała i ducha, którzy wiele lat poświęcili, by dostąpić zaszczytu wystąpienia na Olimpiadzie i powalczyć o medal – najlepiej złoty. Będziemy cieszyć się więc ze wspaniałych sukcesów naszych sportowców, czekamy na medale olimpijskie, miejsca na podium naszych reprezentantów, a nade wszystko na złote medale oraz Mazurka Dąbrowskiego granego zwykle przy dekoracji zwycięzców poszczególnych dyscyplin olimpijskich.
Kiedy oglądamy mistrzowskie biegi, skoki, rzuty, mecze zespołowe czy indywidualne, musimy mieć świadomość, jak wielką cenę zapłacili ci sportowcy, by dobrze przygotować się do występów olimpijskich, wszak to one mają w sporcie największy prestiż. Ich występy na arenach sportowych poprzedzone zostały bowiem morderczymi treningami, wylewaniem hektolitrów potu, poddawaniem się rygorom diety czy rytmu życia oraz odmawianiem sobie wielu przyjemności, którymi w tym czasie raczą się ich rówieśnicy.
Być może oglądaliśmy kiedyś w telewizji migawki z codziennego treningowego życia naszych mistrzów. Godziny ćwiczeń wysiłkowych na siłowni, mordercze i wyczerpujące do granicy wytrzymałości treningi na trasie w zimie czy na basenach i siłowniach w lecie, by w ten sposób pracować nad podniesieniem swojej wydolności organizmu. Ileż trzeba mieć samozaparcia, silnej woli i determinacji, by codziennie zmagać się z własnym ciałem, zwyczajnym lenistwem i całymi latami walczyć o sukces i sportową sławę! To zaiste godne podziwu i największego szacunku!
Dlaczego stać ich na tak wielkie poświęcenia? Otóż dlatego, że sportowcy wyczynowi mają swoje marzenia, ambicje i cele, które chcą osiągnąć nie tylko talentem, ale przede wszystkim ciężką pracą. W telewizji oglądałem jakiś czas temu archiwalny film, na którym 12-letni Kamilek Stoch – zachwycony wyczynami ówczesnych skoczków narciarskich – powiedział do kamery jako młodziutki skoczek, że jego marzeniem jest, aby za 5-6 lat zostać mistrzem olimpijskim. Zajęło mu to co prawda aż 14 lat, ale spełnił swoje marzenia, bo miał przed oczami bardzo ambitny cel, któremu podporządkował znaczną część swojego życia. Zaledwie kilka lat temu został mistrzem olimpijskim na zimowej olimpiadzie w Soczi, a dziś o takich samych triumfach marzą startujący w Tokio członkowie naszej narodowej reprezentacji olimpijskiej.
Reklama
My również, zwykli zjadacze chleba, w naszym codziennym życiu napotykamy na różne przeciwności, ograniczenia i przeszkody, z którymi musimy się zmagać i musimy je pokonać, bo przecież bieg naszego życia jeszcze się nie skończył. A patrzą na te nasze życiowe zmagania liczni nasi kibice – nasze dzieci czy wnuki, nasi przyjaciele, sąsiedzi, koledzy z pracy czy uczelni. Czy jesteśmy dla nich dobrym, inspirującym przykładem życia w dobrym stylu, czy też smutnym przykładem, jak życie zmarnować, przegrywać i poddawać się przeciwnościom, biegnąc bez sensu, celu i silnego przekonania, że warto wygrać, dobiec do mety zwycięsko. Bo największą z porażek jest czyjeś zmarnowane i zrujnowane życie!
W Piśmie Świętym mamy taki „sportowy” fragment, którego autorem jest Apostoł Paweł, a cytat ten odnajdujemy w Nowym Testamencie: „Czy nie wiecie, że biegacze na stadionie wprawdzie wszyscy biegną, ale tylko jeden zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, abyście ją zdobyli. Każdy zawodnik odmawia sobie wszystkiego, tamci wprawdzie, aby zdobyć zniszczalny wieniec, my zaś niezniszczalny. Ja zatem biegnę nie jak bym nie znał celu” (1 Koryntian 9, 24-26a).
Jako ludzie i jako chrześcijanie – mamy biec tak, aby zdobyć nagrodę niezniszczalną. Tą nagrodą jest wieniec sprawiedliwości, życie wieczne (2 Tym 4,8; Obj 2,10; 1 P 5,4). Ażeby to osiągnąć, też musimy walczyć ze swoim ciałem, jego grzesznymi przywarami i lenistwem. Musimy ćwiczyć się w pobożności – jak radził Apostoł Paweł młodemu Tymoteuszowi (1 Tym 4,7). Musimy być też mocno zmotywowani wiarą, by osiągnąć cel naszego życiowego biegu – wieczne życie z Bogiem w Jego wiecznym domu. I wreszcie musimy być zapatrzeni w naszego Mistrza – Pana Jezusa Chrystusa, który swój bieg życia zakończył zwycięsko, bo choć umarł męczeńską śmiercią na krzyżu, to jednak był posłuszny Bogu Ojcu do końca i w ten sposób otworzył nam drogę do zbawienia, a zmartwychwstając trzeciego dnia zapewnił nas, że każdy kto w Niego uwierzy, również nie umrze na wieki (Ew. Jana 11,26).
Reklama
Styl życia wyczynowych sportowców, w tym szczególnie olimpijczyków, jest gody naśladowania w naszych „życiowych zapasach”. Trzeba mieć przed oczami jasny cel zakotwiczony w wieczności, a więc perspektywę nieskończonego życia w obecności Boga i temu celowi winniśmy podporządkować całe swoje obecne, doczesne życie. Nie da się tego celu osiągnąć podążając drogą na skróty ani też ulegając lenistwu czy zniechęceniu. Często mówię, że niebo jest dla zwycięzców, a nie dla przegranych i życiowych bankrutów. Podziwiajmy więc sportowców na olimpijskich arenach i uczmy się czegoś od nich. Jak wygrywają i jak triumfują, ale także jak przegrywają, nie zdobywają medali, ale mimo to są dumni z tego, że są olimpijczykami.
Andrzej Seweryn
(andrzej.seweryn@gmail.com)
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Szanowna Redakcjo! Mieszkańcy Gminy Dźwierzuty, wspierający uczciwość aktualnego wójta, pana Dariusza Tymińskiego, pragną poznać imiona i nazwiska osób i merytoryczną podstawę ich rzekomego niezadowolenia. Powyższy artykuł wykazał jedynie daleko idące szykany, a to już podlega pod paragraf. Pan Tymiński piastuje stanowisko wójta, więc jest osobą publiczną. Zostało naruszone jego dobro osobowe uczciwego człowieka. Czekamy na dalszy ciąg dywagacji.
Wiesława Kowalewska
2024-11-23 13:26:27
Jak wielu ojców ma ten sukces????
Tytus
2024-11-23 09:07:21
Czyżby Wójt zaczął zrywać się z paska?
Mieszkaniec
2024-11-22 20:35:39
Przecież to proste zatrzymać się rozejrzeć i przejechać nie zatrzymasz się to cię zdmuchnie z torów a jak są światła to jest super i pewno jest znak stop który większość olewa
Wąski
2024-11-22 19:52:26
I to się liczy, przynajmniej część młodych zostanie
Gość
2024-11-22 14:48:55
Poza tym dobre drogi dają impuls do rozwoju miast.
Gabi
2024-11-22 14:45:17
Art. 261 Dz. U Prawo wodne obowiązujące w Polsce. Wszystkie grunty wodne morza, rzek, jezior stanowią własność Skarbu Państwa, a w tym pas służebności publicznej obowiązuje od lat x do dzisiaj. Posunięcie bardzo sprytne, lecz niezbyt kulturalne i inteligentne. Zapewne amator dzikiego połowu ryb... nie na wędkę.
Wiesława Kowalewska
2024-11-21 11:35:56
Wydaję mi się, że,,ślizganie,, będzie frajdą dla dzieciaków w tak nie zapomnianej do końca ich życia atmosferze świąt.Oczywiście miasto musi odpowiednio lodowisko udekorować.
Warchol
2024-11-20 13:46:48
Ciekawe , co powiecie , gdy za kilka lat subwencje ekologiczne traktowane obecnie jako \"marchewka\" zostaną obcięte ,lub wycofane z uwagi na biedę budżetową.?
Andrzej
2024-11-20 10:35:58
Mam pewną wątpliwość. Otóż jak dotrzymują słowa politycy wszystkich opcji już wiemy. Czy ktoś bierze pod uwagę fakt ,że przy obecnej mizerii Budżetu, a przyszłość może być jeszcze czarniejsza , subwencja ekologiczna zostanie okrojona lub zlikwidowana.? A Park zostanie ,ze wszystkimi tego konsekwencjami. Następni politycy powiedzą: Sorry- to nie ja obiecywałem. Sam jestem leśnikiem i leży mi na sercu ochrona przyrody, ale jestem przeciwny , aby ludzie z Warszawy z 7-go piętra w bloku \"urządzali\" życie tubylcom -czasem wbrew ich woli. Podejście obecnego kierownictwa Ministerstwa Klimatu nie wskazuje na analizę przyszłych skutków swoich planów. Przepraszam za porównanie ,ale najbardziej mi się to kojarzy z \"Rewolucją kulturalną \"w Chinach. Co z tego wyszło ,ludzie interesujący się historią i polityką wiedzą. Pozdrawiam.
Andrzej
2024-11-20 10:26:15