Reklama
Reklama
- Dla wielu osób jestem człowiekiem uwięzionym w ciele i bardzo nieszczęśliwym. Ale to jest wielkie nieporozumienie – mówi ksiądz Andrzej Preuss, który tym razem udzielił obszernego wywiadu na łamach „Gościa Niedzielnego”. Za zgodą autora tekstu redaktora Krzysztofa Kozłowskiego publikujemy ten materiał na łamach „Tygodnika Szczytno”. Rozważania księdza Andrzeja idealnie oddają czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. - Czy już kocham krzyż? - pyta ksiądz Andrzej Preuss. Pan Bóg w swojej łaskawości przywraca wzrok i coraz bardziej widzę, jak potrzebuję Bożego Miłosierdzia.
Pan Jezus sieje obficie na drogę, skały i między ciernie
– Moje wnętrze jest podobne do skały przesiąkniętej grzechem. Myślę, że przez wiele lat jadłem truciznę oczami, bo karmiłem je przemocą i gwałtem niby w imię sprawiedliwości, a uszy kłamstwem. Moje serce twardniało, uodporniało się na Słowo Życia. Wielu popełnia mój błąd. Karmimy siebie złymi filmami, książkami, rozmowami i potem oczekujemy od serca, żeby było czułe na delikatne Słowo Boże. I się dziwimy, że inni słyszą, a ja jestem jak głuchy – wyznaje ks. Andrzej Preuss, który od trzech lat, z powodu stwardnienia bocznego zanikowego, przykuty jest do łóżka. Wspomina Barciany, kiedy ujrzał człowieka grzebiącego w parafialnym śmietniku. – Zaprosiłem go na plebanię i mówiłem, że to aż śmierdzi, że tam tylko odpady. A on, że tu można też coś dobrego znaleźć. Może Pan Jezus tak postępuje z moim sercem? Szuka skarbów wśród zgnilizny – reflektuje ks. Andrzej.
Być wolnym
Od trzech lat i trzech miesięcy choruje na stwardnienie boczne zanikowe. Nie porusza się i nie mówi. Kontaktuje się tylko oczami za pomocą komputera, który reaguje na ruch źrenic – tak może pisać i odpowiadać na pytania.
– Dla wielu osób jestem człowiekiem uwięzionym w ciele i bardzo nieszczęśliwym. Ale to jest wielkie nieporozumienie. Już mówiłem o tym na łamach Gościa Niedzielnego, ale mam potrzebę ten temat pogłębić. Po pierwsze, nie jestem nieszczęśliwy. To prawda, że bez pełnej opieki nie mam szans i od razu bym umarł, ale ponieważ mam cudownych opiekunów, jeszcze żyję i mam się dobrze wyjaśnia kapłan. - Nie czuje się uwięziony. Przeciwnie, czuję się wolnym człowiekiem. To dla mnie cud Pana Jezusa, że nie potrzebuję uciekać we wspomnienia i w marzenia. Kilka lat temu w Gietrzwałdzie usłyszałem od więźnia, który był pod opieką swojego kapelana, świadectwo. Opowiadał, że już długo jest w więzieniu. W ramach ewangelizacji spotkał prawdziwego Pana Jezusa i teraz czuje się wolnym człowiekiem. Mądrzyłem się, że to zupełnie normalne, gdy się spotyka Pana Jezusa, choć w sercu nie wiedziałem, o czym mówię – wspomina ks. Andrzej.
Reklama
Widzę miłosierdzie
Wskazuje na prawdę, do której trzeba dojść, na złudne myślenie o sobie, które utrudnia nam nawracanie.
– Gdy zaczęła się choroba, uważałem siebie za całkiem dobrego księdza. Nawet w swojej pysze twierdziłem, że po nieznacznych poprawkach pójdę do nieba. Dzisiaj uważam, że nawet na czyściec nie zasługuję. Lubiłem mówić wiernym, że stawanie pod krzyżem przywraca wzrok. Wówczas byłem przemądrzały: nie było to z serca. Sentencja powtarzana za mądrymi ludźmi. Dziś zbliżam się do krzyża na Golgocie, a Pan Jezus coraz bardziej otwiera mi oczy. Widzę miłosierdzie, które uchowa mnie przed piekłem i nie wychodzę z podziwu, jak często Pan Bóg mnie ratował i dawał łaskę kolejnej szansy – wyznaje kapłan. Porównuje się do zachwaszczonej drogi, skalistego ugoru, na który Bóg nieustannie rozsypuje ziarna. – To dla mnie niesamowite, jak Pan Jezus jest miłosierny i hojny – dodaje. Czasem pyta siebie: „Czy już kocham krzyż?”. Odpowiedź jest trudna, bo chyba tak do końca jeszcze nie. – Jestem nieustannie w drodze do miłowania krzyża. Na pewno moje serce jest zupełnie inne, niż trzy lata temu.
Z jednej strony bardzo cierpię z powodu moich grzechów; z drugiej wiem, że Pan Jezus daje tak wiele pociech. Porównując to do Drogi Krzyżowej, to każdego dnia Pan Jezus zsyła na drogę aniołów pocieszenia, którzy okazują miłosierdzie i pomoc. A ja ciągle się pytam: „Czy już kocham krzyż?”. Wydaje mi się, że jeszcze nie, ale teraz się godzę na niego, bo coraz wyraźniej widzę, że tylko krzyż może mnie i nas wszystkich uratować. Tak staram się odpowiedzieć na miłość Pana Jezusa – wyznaje ks. Andrzej. W Środę Popielcową w czasie Eucharystii spłynęła na niego Boża radość. – Zrozumiałem, że to nowa szansa i łaska. Pan Jezus daje mi kolejną szansę nawrócenia. Zobaczcie, jak Pan Jezus jest dobry! Wielki Post to szansa i objaw Bożego Miłosierdzia, a nie system zakazów – podkreśla.
Reklama
- Bardzo was proszę, bracia i siostry, o modlitwę za mnie o Boże Miłosierdzie nade mną i o Bożą obecność, żebym mniej się bał Bożego sądu, a bardziej kochał Pana Jezusa i Jego święty krzyż – prosi ks. Andrzej Preuss.
Krzysztof Kozłowski, „Gość Niedzielny”
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Art. 261 Dz. U Prawo wodne obowiązujące w Polsce. Wszystkie grunty wodne morza, rzek, jezior stanowią własność Skarbu Państwa, a w tym pas służebności publicznej obowiązuje od lat x do dzisiaj. Posunięcie bardzo sprytne, lecz niezbyt kulturalne i inteligentne. Zapewne amator dzikiego połowu ryb... nie na wędkę.
Wiesława Kowalewska
2024-11-21 11:35:56
Wydaję mi się, że,,ślizganie,, będzie frajdą dla dzieciaków w tak nie zapomnianej do końca ich życia atmosferze świąt.Oczywiście miasto musi odpowiednio lodowisko udekorować.
Warchol
2024-11-20 13:46:48
Ciekawe , co powiecie , gdy za kilka lat subwencje ekologiczne traktowane obecnie jako \"marchewka\" zostaną obcięte ,lub wycofane z uwagi na biedę budżetową.?
Andrzej
2024-11-20 10:35:58
Mam pewną wątpliwość. Otóż jak dotrzymują słowa politycy wszystkich opcji już wiemy. Czy ktoś bierze pod uwagę fakt ,że przy obecnej mizerii Budżetu, a przyszłość może być jeszcze czarniejsza , subwencja ekologiczna zostanie okrojona lub zlikwidowana.? A Park zostanie ,ze wszystkimi tego konsekwencjami. Następni politycy powiedzą: Sorry- to nie ja obiecywałem. Sam jestem leśnikiem i leży mi na sercu ochrona przyrody, ale jestem przeciwny , aby ludzie z Warszawy z 7-go piętra w bloku \"urządzali\" życie tubylcom -czasem wbrew ich woli. Podejście obecnego kierownictwa Ministerstwa Klimatu nie wskazuje na analizę przyszłych skutków swoich planów. Przepraszam za porównanie ,ale najbardziej mi się to kojarzy z \"Rewolucją kulturalną \"w Chinach. Co z tego wyszło ,ludzie interesujący się historią i polityką wiedzą. Pozdrawiam.
Andrzej
2024-11-20 10:26:15
Widać że ojciec z matką sami jeszcze nie dorośli,kto takiemu żółtodziubowi takie auto daje,może auto tatusia,ale widać że tatka jak na coś takiego pozwala to też nie powinien takim jeżdzic bo jeszcze mleka z pod nosa nie wytarł,chyba że szczeniak sam powinął tatusiowi furę bez jego wiedzy
Kubek73
2024-11-20 10:22:41
Mniej szczęścia miał młody kierowca osobówki pod Ostródą.
Niki.
2024-11-20 09:39:22
A widziano ławki w okolicach szkoły z oddziałami integracyjnymi
Tytus
2024-11-20 09:12:23
Podziwiam aktualnego Wójta za cierpliwość. Darmowa pasza i lewe interesy skończyły się.... wścieklizny dostali. Znam takiego letnika (bogacza), który wcześniej reprezentował prawo i sprzedał się za dwa zestawy obiadowe, szkolne z dostawą do domu - od wczesnej wiosny do późnej jesieni, pięć dni w tygodniu. Proceder trwał minimum 2-lata. Bogate szkolnictwo można doić.
Wiesława Kowalewska
2024-11-19 21:35:13
Ale o co chodzi z tym ułatwieniem dostępu? To wygląda na to, że np ludzie pracujący w MOS mają utrudniony dostęp do pracy że względu na fatalna lokalizację???
Tytus
2024-11-19 20:13:39
A dokąd w końcu poszły ławki z tej strefy? Bo były różne pomysły.
Tutejsza
2024-11-19 16:59:29