Kazimierz Abramczyk w gminie Wielbark zamieszkał w 1974 roku. Przeprowadził się tu z rodzicami z Kurpi, gdy miał zaledwie 12 lat. Od tamtej pory położone w lesie gospodarstwo jest jego domem. To miejsce go ukształtowało, wpłynęło na jego pasje. Dzisiaj Kazimierz jest Prezydentem Wioski Prusów.
- Moi rodzice oglądali kilka gospodarstw po sąsiedzku. Jednak tata, gdy tu przyjechał i zobaczył Piwnice Wielkie, wiedział już, że to jest to miejsce i żadne inne – opowiada nasz bohater. - Co prawda rodzice pojechali zobaczyć jeszcze jedno, ale decyzja była przesądzona.
I tak położone w lesie domostwo stało się miejscem, w którym wraz ze swoim rodzeństwem dorastał Kazimierz. Człowiek, który czuje, że w jego żyłach płynie pruska krew.
To wybrane przez rodziców gospodarstwo, w którym osiedliła się rodzina Abramczyków, położone jest na obrzeżach Piwnic Wielkich. Kazimierz miał zaledwie 12 lat, kiedy tu się sprowadził. Jego pierwsze wspomnienie to samotnie spędzona noc w nowym domu. Rodzice, którzy przywieźli z synem część swoich rzeczy zmuszeni byli zostawić chłopaka samego, by wrócić po resztę swojego dobytku.
- W ogóle się nie bałem. W tym miejscu była dobra energia – wspomina Kazimierz. - A przecież dom znajduje się w lesie. W zasadzie mamy tylko jednego sąsiada, który jest od nas trochę oddalony.
Wiedza to magia
Przyroda zawsze fascynowała Kazimierza. Od najmłodszych lat przemierzał las i łąki w poszukiwaniu ziół i roślin leczniczych, na których poznanie poświęcał godziny.
- Na strychu w domu miałem swoje królestwo – opowiada Kazimierz. - Tam umieszczałem wszystkie okazy, które znalazłem, klasyfikowałem je i opisywałem. Pierwszego roku miałem ponad pięćdziesiąt gatunków.
Jak sam przyznaje znajomość przyrody bardzo mu pomaga. Z jednej strony wykorzystuje lecznicze działanie roślin, z drugiej zaś eksperymentuje z nimi w kuchni tworząc ciekawe kompozycje smakowe. Możliwe, że to wpłynęło na decyzję dotyczącą studiów. Po uzyskaniu maturalnego atestu dojrzałości rozpoczął edukację na Uniwersytecie Warszawskim, zgłębiając tajniki chemii.
- Chciałem dowiedzieć się, co i jak działa. Zrozumieć otaczający świat przyrody. Wiedza to magia – mówi Kazimierz. - Znając magię świata człowiek ma o wiele więcej możliwości – dodaje.
Przy końcu studiów Kazimierz wrócił do domu, aby napisać pracę dyplomową i jak mówi wsiąkł. Miał tyle do zrobienia, że jeszcze ją pisze. I chociaż magisterskiego tytułu nie uzyskał (jeszcze) to jego wiedzą i pasją do nauki zaraziła się młodzież, której udzielał korepetycji.
- Nauka jest fajna, jak ją rozumiesz. Trzeba ją sobie wyobrazić, połączyć fakty, zobaczyć, jak jedno z drugiego pięknie wynika. Jeśli to się uda, to nie jest to już problemem, a dobrą zabawą – wyjaśnia Kazimierz, którego korepetytanci studiowali kierunki chemiczne.
Baba idealna
Kazimierz to człowiek wielu talentów, ciągle głodny wiedzy. Obecnie zarządza gospodarstwem ekologicznym brata, które jest siedzibą Wioski Prusów. Tu ma przestrzeń do prowadzenia swoich badań na temat nowych gatunków roślin i ich uprawy oraz zastosowania. Uprawia zioła, zapomniane gatunki zbóż, takie jak sorgo, a nawet grzyby. Do tego pasją Kazimierza jest historia. Ma ogromną wiedzą na temat miejsca, w którym mieszka i chętnie dzieli się nią z innymi.
- Znane jest powiedzenie, że historia lubi się powtarzać. Jeśli więc człowiek zna historię, to może przewidzieć przyszłość – uzasadnia.
Jednym z ważniejszych momentów w życiu Kazimierza było rozpoczęcie przygody z rzeźbieniem Bab Pruskich.
- Pomyślałem, że wyrzeźbię sobie kobietę idealne – żartuje. - Oczywiście wiedziałem, że Baby Pruskie to w rzeczywistości mężczyźni, ale temat mnie zafascynował, już wtedy interesowałem się historią Prus.
Od pierwszej rzeźby do wioski
W pracowni Kazika powstawały najróżniejsze baby. Małe, kolorowe, większe, a nawet całkiem spore. Szybko dostrzegli je też ludzie. Wtedy Kazimierz rozpoczął również prowadzenie warsztatów, które okraszone były kuchnią i ciekawymi opowieściami o regionie i jego dawnej historii, a także o przyrodzie. I tak od jednej baby w Piwnicach powstała Wioska Prusów.
- W zasadzie to samo się jakoś zadziało. Okazało się, że temat jest interesujący dla ludzi – opowiada. - Dlatego zacząłem tworzyć wioskę tak, aby każdy mógł poczuć ten klimat.
Kazimierz Abramczyk był również uczestnikiem projektu tworzenia wiosek tematycznych. Swoją zdecydował się nazwać najprościej jak się da – Wioska Pruska. Dzięki ciężkiej pracy, samozaparciu i głowie pełnej czasami wręcz szalonych pomysłów stworzył miejsce, gdzie każdy może się poczuć jak dawni mieszkańcy Mazur. Od tamtej pory jego wioska cały czas się rozrasta i jest modyfikowana.
Prezydenta Pruskiej Wioski, jak zdarza się mówić o sobie Kazikowi, odwiedziło wiele grup, od dzieci, młodzieży, po dorosłych i seniorów. Pruską wioskę poznali także zagraniczni goście. Wiele osób wraca tu każdego roku.
- Taką naszą szlagierową imprezą jest Noc Prusów. Spotykamy się i dobrze bawimy, a wszystko w klimacie dawnych czasów – zapewnia. - Jedynym warunkiem uczestnictwa jest dystans do siebie i pozytywne nastawienie. To wydarzenie odbywa się zawsze w drugiej połowie sierpnia.
Działanie to plany na przyszłość
Kazimierz to osoba z ogromną energią. Uśmiechnięty skupia się na pozytywnej stronie życia. Swoje pomysły wciela w życie. I chociaż dzisiaj jest prezydentem, to szerszemu gronu odbiorców dał się poznać kilka lat temu, jako pan, który zamyka las w słoiku. A konkretniej chodzi o borowiki, które pieczołowicie zbiera w swoim lesie, a następnie marynuje w kwasie mlekowym. Grzybki w całości są zamykane pojedynczo w słoikach, dzięki czemu stanowią wyjątkową ozdobę i pamiątkę z Mazur. Jakie plany na przyszłość ma Kazimierz?
- Plany? Nie mam planów, po prostu na bieżąco realizuję swoje pomysły – mówi.
Wielkie gratulacje dla Państwa! Być razem ponad 50lat to wspaniały wzór do naśladowania! Wydaje mi się, że słowa krytyki, które uwidoczniły się w komentarzach zostały stworzone przez pracowników ratusza, którzy czują się winni i stosują taktykę obrony przez atak i tu należałoby zacytować klasyka \"Nie idźcie tą drogą!\"
Gość
2025-07-10 00:27:32
Urząd dał ciała i tyle, zwłaszcza, że Połukord jest znanym - w stanie spoczynku - wieloletnim pracownikiem i szefem Rejonu Dróg w Szczytnie. Nie wiem w jakich mediach społecznościowych funkcjonuje p. Połukord, ale może jak nie ma go w tik toku - to go po prostu nie ma. Taka ta sztuczna inteligencja (dawniej tzw. pracująca) w urzędzie. A co do w miłości i małżeństwie nie czeka się na medale, to skoro \"Senior\" i \"Seniora\" niech odstąpią na łamach lokalnej prasy z odmową przyjęcia medalu z 50 - lecie pożycia, a przede wszystkim niech nie składają o ten medal wniosku. Namawiajcie także swe dzieci, czy też wnuki, o odstąpienie od pobierania 800 plus, bo dzieci się ma z miłości - a nie dla pieniędzy.
Zdumiony
2025-07-09 13:26:14
Proszę o ocenę wiarygodności: udział w badaniu, to 2/3 mieszkańcy samych Dźwierzut, a tylko 1/3 to mieszkańcy z terenu gminy. We wsiach poza Dźwierzutami mieszka 3/4 ludności gminy.
mieszkanka
2025-07-09 11:14:53
Cieszę się, że jeszcze są w Polsce ludzie, którzy myślą jak Pan, którzy nie dają sobie mydlić oczu i dyktować, co jest dobre, a co złe, tylko sami potrafią ocenić, że coś jest uczciwe lub nie, bez względu na to, czy dotyczy to kogoś, kogo się popiera czy nie. Obawiam się jednak, że takich ludzie nie jest już wielu i jest to zła wiadomość dla nas wszystkich, bez względu na to, w co wierzymy i na kogo głosujemy.
Kowal
2025-07-08 22:54:44
Te żarciki niech zatrzyma dla własnej żony. Ciekawe, czy taki mądry jest w domu.
Julita
2025-07-08 20:27:35
Mam Stare auto audi 80 b 4
Marcin Wilczewski
2025-07-08 19:58:37
Czy dla medali składa się przysięgę małżeńską? Liczy się szczera miłość, która nie szuka poklasku i jakiś odznaczeń. Najważniejsze szczera miłość.
Seniora
2025-07-08 18:35:26
pewnie mamusia malowała się i nie dostrzegła mrugajacego czerwonego światła
konrado
2025-07-08 09:00:57
Za czasów burmistrzów Bielinowicza, ś.p. Kijewskiego i Żuchowskiego - to ludzie dostawali telefony, lub korespondencję \" w związku z tym, iż z dokumentów wynika...\", czyli informację o trybie organizacji uroczystości i zgłaszania chęci w niej udziału. Ale wtedy to urzędnicy wiedzieli do czego służą. Było się świadkiem takich jubileuszów. Nigdy nie było takiej poruty. Ale w biurze obsługi interesanta niejedno pismo ginie. Bez obrazy - trafi się jakiś stażysta bez opieki - i problem gotowy. Ale już o takie sprawy trzeba się w sposób szczególny troszczyć. I rzeczywiście - co to jest - masz 50-lecie małżeństwa i z tego honorowe odznaczenie, urzędową fetę, ale odkładają ci to wszystko na następny rok, a wiadomo, czy dożyjesz? Ty, albo twoja połowa? Zawsze jest aktualne: myślałem, że sięgnąłem dna, a tam usłyszałem pukanie z dołu. Może jednak Pan Połukord z Małżonką - postacie w Szczytnie powszechnie znane - zasłużą na odpowiednie potraktowanie przez p. burmistrza. Ale na końcu się wyzłośliwię - tak to jest z inoziemcami. Pływają po cudzych wodach i błądzą.
Śmieszek
2025-07-07 17:44:24
Daleko do Szczytna ale pomysł przedni. Zamiast tracić pieniądze na rozrywki iść do lasu po spokój.
Kuba
2025-07-07 15:41:44