Zatelefonowała do mnie wnuczka z nieszablonowym zapytaniem: - Dziadek, przeżyłeś tyle lat, niewątpliwie znasz wielu sławnych ludzi!? - Jakich sławnych ludzi? - odrzekłem zdziwiony. - Nie jest łatwo odpowiedzieć na to pytanie. Kto jest osobą sławną i znaną mi osobiście? - Oj dziadek, pomyśl, najlepiej żeby to byli ludzie ze Szczytnem związani - marudziła wnusia. - Znam takich jak Henryk Sienkiewicz, Jurand ze Spychowa, Bogumił Linke i wielu innych, tylko szkopuł w tym, że oni mnie nie znali. Ale faktycznie byli i są w Szczytnie znane osoby.
Do nich zaliczyć mogę Konrada Bukowieckiego, polskiego lekkoatletę, z tym, że go osobiście nie znam. Znam natomiast i to dość dobrze Karolinę Piechowicz, obecnie będącą na topie, mistrzynię w pływaniu. Znam też Pawła Grzegorczyka, polskiego gitarzystę i wokalistę, założyciela zespołu Hunter z którym miałem przyjemność być radnym miejskim.
Od wielu lat znam Sylwię Jaskulską, radną sejmiku naszego Województwa i członka zarządu województw. Znam Urszulę Pasławską, aktualną posłankę na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Poważam ją i popieram od wielu lat, gdyż lansuje i rozpowszechnia myślistwo, w przeciwieństwie do niektórych polityków.
- Dziadek, mnie ci ludzie nie interesują - przerwała moje wywody wnuczka. Coś jej nie pasowało, więc zaczęła z innej beczki: - A znasz osobiście ludzi, którzy mają wystawione pomniki? Zamyśliłem się, podumałem i oznajmiłem zadowolony: -Tak, znałem trzech. Wszyscy nie żyją, bo żyjącym pomników się nie stawia, chyba że za życia ktoś zostanie świętym. Dwóch z nich nie jest bezpośrednio ze Szczytnem związanych, jeden tak. Pierwszy to „Parasolnik” z Sopotu! W latach 60, 70 i 80 zdobył w Sopocie lokalną sławę ze względu na swoje ekscentryczne zachowanie. Często pojawiał się na ulicy w kolorowych przebraniach. Nazywał się Czesław Bulczyński. Pracował w cyrku. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Sopocie, parał się naprawą parasolek, no i spacerował zawsze z kolorową parasolką, stąd ksywa „PARASOLNIK”. Z parasolką jest przedstawiony na swoim pomniku ustawionym w Sopocie.
Zapamiętałem dobrze pana Czesława z upalnego lata 1965 roku, gdy przyjechał do Wrzeszcza. Miał już wtedy 53 lata. Maszerował przez obecny plac im. Czerwonych Gitar w kierunku komendy dzielnicowej MO.
Jak tylko mnie ujrzał, to zapragnął żebym go doprowadził na miejsce. Zawstydzony jego stylem bycia, dreptałem przy jego boku modląc się, żeby jak najszybciej dobrnąć do Komendy M O. Wyglądał ekstrawagancko. Ubrany był w kolorowe, krótkie spodenki, białą, bawełnianą podkoszulkę z angielskimi napisami, na głowie słomkowy kapelusz. Dziś taki strój nikogo by nie dziwił, wtedy nie był uważany za wyjściowy.
Na nogach miał jakieś białe półbuty z zawiniętymi czubami. Dziwaczności dodawały włosy, broda i wąsy – czarne i bardzo długie, co wtedy też było osobliwością, mimo że Krzysztof Klenczon zaczął już lansować na Wybrzeżu długie włosy. W dzisiejszych czasach nikt by na Parasolnika nie zwracał uwagi, ale gdy szliśmy we dwóch, ludzie stawali i gęby rozdziawiali! Dziś, to jest to dla mnie wielki zaszczyt, że go znałem.
Drugi to wojewoda śląski z lat 80. - Jerzy Ziętek – nie tylko polityk, ale wojskowy w stopniu generała brygady. Jego główny pomnik ustawiony jest w Katowicach, a popiersie stoi przed sanatorium w Ustroniu, w którym miałem przyjemność się kurować jesienią 2000 roku.
Gdy przechodziłem z moim towarzystwem obok popiersia, to mu się nisko kłaniałem, mówiąc do kuracjuszy, że to mój znajomy. Nie dowierzali mi, myśleli, że żarty z nich sobie stroję. A ja faktycznie poznałem Jerzego Ziętka w 1984 roku, gdy z ówczesnym naczelnikiem Szczytna Janem Hoffmanem gościliśmy w Bielsku Białej u Józef Buzińskiego, który na początku lat 70. był I sekretarzem KW PZPR w Olsztynie.
Pan Józef załatwiał nam przydział farb i materiałów malarskich dla kończącej się budowy przychodni na ul. Kościuszki 20. W tym samym dniuodwiedził pana Buzińskiego wojewoda Jerzy Ziętek. Z Jankiem Hoffmanem znali się, jak przysłowiowe łyse konie. Spędziliśmy wspólnie całe popołudnie umówiliśmy się na kolejne spotkanie, już na Mazurach.
Trzeci ze znanych mi i sławnych to Krzysztof Klenczon, którego pomniki są nie tylko w Szczytnie, ale w wielu innych miastach. Kilka z nich uzurpuje sobie tytuł rodzinnego miasta artysty, ale ja wiem, że to ze Szczytnem był najbardziej związany i to Szczytno było, jest i będzie miastem Krzysztofa Klenczona.
- Dlaczego dziadku? - zapytała zaciekawiona wnuczka. - No bo w Szczytnie Krzysztof spędził szczenięce i najmłodsze lata. Tu chodził do szkoły podstawowej, średniej, tu rozpoczął pracę zawodową. Tu mieszkali jego rodzice, tu mieszka do dziś jego najbliższa rodzina. On do Szczytna wracał jak bumerang: na wakacje, z koncertów, tu spędzał wszystkie urlopy i święta! Po nieszczęśliwej śmierci w Chicago, również jego prochy wróciły do Szczytna na stałe, i spoczywają na naszym cmentarzu komunalnym.
Kondukt żałobny z prochami Krzysztofa Klenczona na ulicach Szczytna.
Razem z nim spoczywa jego matka, niedaleko jego ojciec, bliższa i dalsza rodzina.
- Dziadku, ale on się urodził w Pułtusku - weszła mi w słowo wnuczka. - Masz rację, ale wychowywał się w tym mieście tylko przez 3 lata i 4 miesiące, bo w maju 1945 roku wraz z rodzicami przybył do Szczytna. A znałeś osobiście Klenczona? - dopytywała mnie wnuczka. - Bardzo dobrze. Jego oraz najbliższą rodzinę Klenczonów. Poznałem Krzyśka w 1958 roku, gdy miałem 12 lat. On był kilka lat starszy.
Wówczas dni wolne spędzałem z nim i jego przyjaciółmi nad jeziorem, gdzie Krzysiek śpiewał i grał na gitarze! Pamiętam współuczestników z jego klasy: Halinę Biedrzycką, Marysię Pitak, Anię Sobieszczańską, Józka Grono, Janusza Ferenca, Czesława Grada, Zygmunta Gierwatowskiego, Ryśka Burlińskiego. W gronie tym bywał też Rysiek, brat stryjeczny Krzyśka, który również potrafił grać na gitarze.
- Dziadziuś, a kogo znałeś jeszcze z rodziny Klenczonów? - Pamiętam jak przez mgłę matkę Krzyśka Helenę, ale dobrze znałem ojca Czesława, z którym mój ojciec, a więc twój pradziadek razem pracował na PKP w Szczytnie, byli zaprzyjaźnieni. - Dziadek, a czy znasz kogoś sławnego, kto żyje? - Powiem ci, że nie tak dawno zapoznałem ciekawego pisarza, aktualnie mieszkańca naszej ziemi Jerzego Niemczuka. Zaliczam go do sławnych ludzi, gdyż jest znanym pisarzem, prozaikiem, autorem sztuk telewizyjnych, wielu słuchowisk i wspaniałych książek dla dzieci. Ogromną popularność zapewnił mu też serial „Ranczo”, którego scenariusz współtworzył.
Jerzy Niemczuk wpisuje dla mnie dedykację o treści: Dla Leszka na początek dobrej znajomości...
Leszek Mierzejewski
Żenujące. Pani fryzjerka buduje się w Rudce a wiadomo że trzeba mieć pieniądze aby kupić tam działkę....mąż jedzie do Holandii i za jedną tygodniówkę może bez problemu swoje małżonce wysłać 500 euro na bilet do Finlandii... każdy z nas ma marzenia i spełnia je nie licząc na zrzutki czy składki...czy Pani fryzjerka będzie potem dającym jej swoje pieniądze robiła fryzury za darmo? W Szczytnie ludzie składają się na chore dzieci ,pieką ciasta i dają je na licytację a tu kobieta w siłę wieku ,mąż w sile wieku ,oboje mają fach w ręku i proszą o datki? Pani fryzjerka za jeden zabieg na włosach może skasować 400 zł i kobiety które chodzą po salonach fryzjerskich na zabiegi laminacji,saunę czy inne podobne tyle płacą... niektórzy ,a nawet sporo ma marzenie żeby starczyło im na życie od 1-go do 1-go....
Iga
2023-09-28 20:19:36
To tzw ślizgacze już wszędzie był.
Artur Ansjon
2023-09-28 17:46:40
Marian, przyszła jesień czas na wykopki. Przestań zajmować się sprawami o których nie masz pojęcia. Środki z dofinansowania biorą się z programów jakie są dostępne, a więc jeżeli jest program na remont czy modernizację to nie wybudujesz z nich nowego budynku. Można nie brać pieniędzy na remont i czekać tak jak proponujesz na programy związane z budową nowych budynków i to nie mieszkalnych ale takich programów chyba nawet nie było więc nie byłoby nigdy budynku dla seniorów. Bierze się to co można, a to co by się chciało nie zawsze jest dostępne. Przypominam że część bezradnych radnych niedawno chciało remontować ten obiekt ze swoich tzn. miejskich funduszy. Dobrze że do tego nie doszło.
ja
2023-09-28 07:16:28
Najpiękniejsze jest to, że \"Letnicy\" sami wykupili działki (w Marksewie) w taki sposób, że do jeziora tam praktycznie nie dojdziesz, a protestują, że sprzedaż jednej \"małej\" działeczki \"zabierze\" dostęp do jeziora - dla mnie czysta hipokryzja (w myśl zasady \"ja mam, a Tobie nie dam\" - patrz nie pozwolę, buhahahaha) Skądinąd Pan Wójt musi mieć środki na inwestycje, więc ... sprzedaje nieruchomości. Co w tym dziwnego? ... No fakt, dziwne jest jednak to, że w miejscu gdzie leży \"kość niezgody\" nie sprzedano działki już jakieś 40 lat. No, a jeszcze ciekawsze jest to, że np. do innej wioski wodociąg doprowadzony był np. za środki \"pozyskane w ramach programu\" i dofinansowanie było np. 90%\", a w Marksewie woda jest/będzie za środki \"samej wioski\" (tu nie trzeba się wysilić, żeby podanie napisać, coby dostać dofinansowanie, itp., tu można zwyczajnie sprzedać, patrz dofinansowanie 0,00%, buahahahahaha) - czysta ekonomia, buahahahaha. Swoją drogą prawie 500 zł za metr kwadratowy to prawie jak na Manhattanie. Kończąc, trzeba powiedzieć jasno, chcieliście mieć wodę w Marksewie, to macie wodę, ale do \"wody\" nie dojdziecie.
Wyborca z wyboru
2023-09-28 04:46:40
I tak wam rozdawnictwo naszych pieniędzy, podła zmino nic nie pomoże, mamy was już serdecznie dosyć!!!!!
Polak
2023-09-27 19:02:36
To może Burmistrz Mańkowski pochwali się co konkretnie robił aby pozyskać środki? Ten człowiek tylko dużo gada a nic nie robi. Szkoda tylko że seniorzy jak pokazuje doświadczenie są tak łatwowierni i wierzą jemu oraz tym dziwnym radnym. Kolejna fatalna decyzja tego całego grona. Zamiast postawić od podstaw nowy parterowy budyneczek dla seniorów i innych organizacji będą klecić starą ruderę!!! Czy nikt w tym mieście nie potrafi logicznie myśleć!!! Tragedia!
marian
2023-09-27 13:53:49
Ale sukces straży Rybackiej że aż trzeba w prasie się tym pochwalić. Dziadka \"wielkiego przestępcę\" na rybach dorwali, który kilka rybek na obiad chciał złowić gdyż mizerna emerytura nażycie nie wystarczała. Wnioskuję by do prezydenta o ordery wystąpić!!!
emryt
2023-09-27 12:36:06
Bandziora nie mogą złapać , ale dziadka z wędką to proszę bardzo aż artykuł powstał
Ona
2023-09-27 12:35:03
Ucieszyła mnie bardzo ta wiadomość że może wreszcie coś się ruszy w tym zakresie. Jednocześnie dziwi mnie że mimo tylu prub pozyskania środków na w/w remont, nigdy nie było pieniędzy. Raptem przed samymi wyborami kasa się znalazła i to w pokaźnej kwocie (kiełbasa wyborcza), to może niech wybory będą co roku. Dziwny jest ten świat, jak śpiewał Czesław Niemen. Pozdrawiam.
senior
2023-09-27 10:46:14
Zuchy! Dziadka złapać to jest sztuka...
wolf
2023-09-27 08:33:51