Sobota, 2 Listopad
Imieniny: Huberta, Miły, Sylwii -

Reklama


Reklama

Tak trzeba żyć. Z pasją i szacunkiem dla ludzi. Pożegnaliśmy Andrzeja Modzelewskiego...


W poniedziałek, 12 lutego, w ostatnią drogę wyruszył Andrzej Modzelewski. Na miejsce spoczynku odprowadził go tłum ludzi. Była z nim ukochana rodzina, przyjaciele i znajomi, uczniowie jego szkoły w Gromie, rodzice, koledzy i koleżanki nauczyciele. Ludzie, których spotkał na swojej życiowej drodze. Mimo że nowotwór okazał się zbyt silnym przeciwnikiem, Andrzej Modzelewski jest zwycięzcą, bo pięknie żył.



Jak napisać o człowieku, który odszedł zbyt wcześnie? Który miał jeszcze wiele do zrobienia, a jego śmierć każe zastanowić się nad sprawiedliwością losu. W takich sytuacjach z pewnością najlepiej oddać głos przyjaciołom i ludziom, dla których był bliski. Andrzej Modzelewski to postać znana w Szczytnie i nie tylko.


Reklama

 

Nauczyciel z pasją, który swoją zawodową drogę rozpoczął w Zespole Szkół nr 1 w Szczytnie. Był nauczycielem wychowania fizycznego. Przez kilka lat pełnił funkcję naczelnika Wydziału Oświaty w szczycieńskim starostwie. Kandydował na burmistrza Szczytna. W końcu trafił do Szkoły Podstawowej w Gromie, której został dyrektorem. Uczniom i szkole oddał całe swoje serce. Kiedy rachunek ekonomiczny pokazał, że samorządowi nie opłaca się prowadzić placówki, zawalczył o nią i odpowiedzialność za szkołę wziął na siebie.

 

Stanie na czele takiej szkoły nie było łatwe. Borykał się z różnymi trudnościami. Również tymi finansowymi. Nie załamywał jednak rąk. W początkowych latach, aby ratować finanse placówki wsiadł za kierownicę taksówki. Po pracy i w weekendy dorabiał, by w jego szkole niczego nie brakowało.

 

- Wiele razy, gdy pytaliśmy uczniów, kto jest ich ulubionym nauczycielem, mówili, że pan dyrektor – opowiada Sylwia Jankowska, dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Pasymiu, przyjaciółka Andrzeja Modzelewskiego. - Był dla nich wzorem. Każdy uczeń był dla niego ważny i szczególny. Potrafił mówić o nich godzinami. Zawsze powtarzał, że nie ma złych i niegrzecznych dzieci. Widziałam wielu uczniów, którzy po rozpoczęciu nauki w tej szkole rozwijali skrzydła. Andrzej stworzył wyjątkowy zespół nauczycieli, z którymi razem wspierał uczniów – wspomina. - Zawsze był nastawiony na rozwiązanie problemu. Szybko i z korzyścią dla dzieci. Nigdy się nie obrażał i nie był pamiętliwy. Andrzej wrył się w Pasym. Chociaż nie pochodził z tej gminy, chyba każdy go tu znał. Zawsze życzliwy ludziom. Gdy ktoś poprosił go o pomoc nigdy nie odmawiał.

 

To właśnie pasja z jaką prowadził szkołę w Gromie zadecydowała o tym, że ze spokojem pani Sylwia powierzyła mu swoją córkę.

Reklama

 

- Nigdy nie zapomnę, jak Andrzej witał się z dziećmi. Dla każdego znalazł chwilę. Jako rodzic jestem mu wdzięczna za opiekę którą otoczył najpierw moją córkę, a później wnuka, który jest dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – dodaje.

 

Chociaż choroba nowotworowa, guz płata skroniowego, była wymagającym przeciwnikiem, Andrzej Modzelewski nigdy nie stracił ducha walki. Swoją siłą podtrzymywał bliskich na duchu. Do końca wierzył, że uda mu się wygrać z chorobą.

 

- Był głęboko wierzący. Myślę, że swój los zawierzył Bogu. Przez całą chorobę dzielnie znosił wszystkie trudności. Nigdy się nie skarżył – opowiada pani Sylwia. - Starałam się być przy nim i jego żonie w tym trudnym czasie. Dla mnie Andrzej zdał egzamin z przyjaźni, mam nadzieję, że ja dla niego również.

 

- O naszym dyrektorze mogą mówić w samych superlatywach. Zawsze był gotowy pomagać uczniom i ich rodzinom – mówi Marzena Winnicka, która wraz z mężem jest prowadzi rodzinę zastępczą. Wszystkie dzieci, które trafiają do ich domu, uczęszczają do szkoły w Gromie. - Dyrektora poznałam, kiedy do naszej rodziny przyjęliśmy małą dziewczynkę. Miała trzy lata, musieliśmy zorganizować jej miejsce w przedszkolu. Niestety, w Pasymiu nie została przyjęta ponieważ był tam wymóg, że oboje rodziców musi pracować. Dla pana Andrzeja nie było problemu. Przyjął nas i się nami zaopiekował. Wtedy dosłownie uratował nas i nasze dziecko, które dostało od niego wsparcie i możliwość rozwoju – opowiada pani Marzena. - Od tamtej pory wszystkie nasze dzieci uczą się w Gromie - Nie wyobrażam sobie, że mogłyby chodzić do innej szkoły. Dzieci w rodzinach zastępczych często są zagubione, mają swoją traumę, są smutne. W naszej szkole wiedzieliśmy, że dzieci są zaopiekowane, że ktoś cały czas nad nimi czuwa. Nie były anonimowe i czuły się w niej bezpieczne i ważne – dodaje. - Śmierć dyrektora jest dla nas wszystkich tragedią.

 

Córka pani Marzeny, która ma 12 lat, bardzo przeżywa tę tragedię, tak jak jej koledzy i koleżanki. Jeszcze we wrześniu, kiedy dzieci z wycieczki nad morze wysłały panu Andrzejowi wiadomość, odpisał im, że będzie dobrze i do nich wróci.

 

- Szkoła w Gromie jednoczyła. Staliśmy się wielką rodziną. Teraz czujemy się jakby osierocił całą naszą społeczność. To nie powinno się zdarzyć – dodaje.

 

Andrzej Modzelewski zmarł po długiej chorobie 8 lutego. Na jego pogrzeb przyszły tłumy. Na miejsce spoczynku odprowadziła go żona, córka, synowie, cała rodzina, przyjaciele, bliscy, koledzy i koleżanki. Nie zabrakło przedstawicieli samorządów. Byli obecni uczniowie i ci, którzy już ruszyli w dorosłość. Rodzice dzieci, które uczył. Znajomi i sąsiedzi.



Komentarze do artykułu

Napisz

Galeria zdjęć

Reklama

Reklama


Komentarze

Reklama