Po ponad półwieczu absolwenci pierwszego rocznika ósmoklasistów spotkali się w Wawrochach, by wspominać swoje sztubackie lata. Zjazdy byłych uczniów czy studentów nie są czymś wyjątkowym, ale w przypadku podstawówek to rzadkość. Tym, którzy ukończyli edukację w Wawrochach w 1973 roku można pozazdrościć zarówno pamięci, jak i tak długo utrzymywanych koleżeńskich więzi.
Zjazd byłych uczniów w Wawrochach jest dwuetapowy. Najpierw, w środę, 12 czerwca, odbyła się część na poły oficjalna. Byli uczniowie odwiedzili wieś i szkołę, w której się uczyli, chociaż nie tak do końca.
- Wówczas lekcje odbywały się w trzech budynkach na terenie miejscowości: w niewielkim budynku tu, gdzie obecnie znajduje się rozbudowana szkoła, na środku wioski w budynku państwa Orzewskich i w nazywanej przez nas czerwonej szkole, na drugim końcu wioski, gdzie dziś są mieszkania socjalne. W czasie przerw przechodziło się często z budynku do budynku, podobnie zresztą i nauczyciele – wspomina Barbara Filipiak, która wraz z mężem, nota bene kolegą ze szkolnej ławy w podstawówce, organizowała absolwencki zjazd.
Ci, którzy podstawową edukację zakończyli ponad pół wieku temu mieli okazję zwiedzić szkołę w jej obecnym kształcie. Wrażenia ogromne, a stwierdzone różnice – jeszcze większe.
- Uroczyste spotkanie połączone ze zwiedzaniem pięknej szkoły umożliwiła obecna dyrektor Ewa Rybaczyk, notabene córka naszego klasowego kolegi - Janka Rybaczyka – opowiada pani Barbara. - Jakże inna jest ta dzisiejsza nasza szkoła: rozbudowana, duża, przestronna, nowocześnie wyposażona, posiada m. in. laboratorium językowe, pracownię komputerową, piękną salę gimnastyczną i duże boisko. Uczniowie dostają też ciepły posiłek, przez cały rok, my dostawaliśmy co najwyżej kubek ciepłego mleka w okresie zimy... Bardzo cieszymy się, że obecni uczniowie mają tak wspaniałe warunki do nauki. Szkoła przygotowała również smaczny poczęstunek, za co bardzo dziękujemy. W tak miłej atmosferze wspomnieniom nie było końca, tym bardziej, że niektóre osoby spotkały się po 51 latach.
Najprawdopodobniej, gdy jeszcze byli uczniami, w większości psioczyli na szkołę, na obowiązki, konieczność nauki i odrabiania lekcji. Być może byli w ich gronie i tacy, którzy zarzekali się, że jak tylko tę szkołę opuszczą, to już nigdy, przenigdy... A jednak przyjechali. Dlaczego?
- Szkoła dała nam to coś, co spowodowało, że dzisiaj, po 51 latach od ukończenia nauki, bardzo chcieliśmy się spotkać, tj. wzajemną sympatię, przyjaźń i możliwość bycia razem, wtedy i teraz. Być może ta piękna wartość naszych relacji będzie przykładem dla dzisiejszych uczniów... - tłumaczy Barbara Filipiak.
W 1973 roku szkołę w Wawrochach ukończyło 23 uczniów. Zaczęli razem naukę od V klasy. Wcześniej, w klasach I-IV, uczyli się w czteroklasowych szkołach istniejących w Wałach i Płozach. Do Wawroch codziennie, przez cztery lata, przychodzili pieszo lub przyjeżdżali rowerami. Nikt ich nie przywoził, a gimbusów nie było...
Kierownikiem szkoły za czasów edukacji byłych uczniów był Franciszek Orłowski, a długoletnią nauczycielką nieżyjąca już Wanda Orłowska. W absolwenckim spotkaniu w Wawrochach uczestniczyło 12 byłych uczniów. Obecna też była wychowawczyni ósmoklasistów Hanna Słowińska. Dawne nauczycielki: Alicja Mikulska, Krzysztofa Brakoniecka i Danuta Bucka-Leska, choć nieobecne głównie z przyczyn zdrowotnych, przesłały swoi byłym uczniom pozdrowienia.
Druga część zjazdu, już nieco mniej oficjalna, ale z udziałem nieco większej liczby absolwentów, odbyła się w myśliwskiej „Kniejówce” w Wałach, 22 czerwca.
Absolwenci SP Wawrochy, rocznik 1973:
Borkowska Zofia (Krawczak)
Chmielińska Danuta (Domian)
Dobosz Bożena (Kąkol)
Filipiak Barbara (Miłek)
Filipiak Kazimierz
Gawryszewski Stanisław
Grala Andrzej
Jędrzejczak Marianna (Wieczorek)
Kobus Wiesław
Majewski Jerzy
Rybaczyk Jan
Skrocki Stanisław
Bakuła Honorata (Urbańska)
Baranowska Elżbieta (Krawczyk)
Kalisz Marianna (Zielińska)
Klocek Danuta (Mikulska)
Łoniewska Barbara
Pliszka Marianna (Gut)
Samsel Franciszek
Zuba Stanisław
Nieobecni na zawsze:
Gnatkowska Jadwiga
Jasiński Kazimierz
Koczwara Grażyna
Krawczyk Marek
Pliszka Jan
Rutkowska Bożena
Zuba Jan
Więcej na ten temat w papierowym wydaniu „Tygodnika Szczytno”. Więcej ciekawych informacji, i znacznie wcześniej, przeczytasz w papierowym wydaniu "Tygodnika Szczytno". Zachęcamy do lektury. „Widzimy się” w każdy czwartek. Tygodnik dostępny jest w sklepach: sieci Intermarche, Stokrotka, Delikatesy Centrum, Biedronka, Dino, Lidl... oraz niemal w każdym wiejskim sklepiku w naszym powiecie. „Tygodnik Szczytno” - to się czyta.
Ciekawe czy prawnicy też zajmą się zakupem wieży ciśnień bo wygląda to na przekręt
Ciekawski
2025-04-23 22:09:15
Zarząd Powiatu i radni powiatu do likwidacji. Komu i do czego to potrzebne?!
Tylko zamieszanie i problemy tworzą.
2025-04-23 14:26:41
Tak jest chyba we wszystkie święta. Jest informacja o dyżurze, ale można tylko klamkę pocałować. Nikt nie otwiera
Beata
2025-04-23 09:50:36
Mieszkańcy wybrali burmistrza z Myszyńca to czego się spodziewają? Trzeba było jechać do Myszyńca tam apteki otwarte.
Tomasz
2025-04-23 08:24:01
Strata pieniędzy jak i czasu, szkolić należy masy ludzi nie jednostki często zmanierowane i upolitycznione.
Anna
2025-04-23 08:18:50
Dramat, nie mogłem kupić tabletek na kaca i prezerwatyw.
Krzyś Pijus
2025-04-23 08:12:05
Niechybnie to ktoś kto dopiero co wyrósł z takich zjeżdżalni bo ma umysł malucha, ale pewnie się fizycznie już nie mieści na zabawkach i z zazdrości to zrobił. A na poważnie, to trzeba by mu i jemu podobnym zadać sporo prac społecznych i wkładu z własnej kieszeni.
Tutejsza
2025-04-22 18:48:18
To po co nam szpital, SOR jeśli zwykły człowiek z receptą nie ma się gdzie udać. Wiem sam bo niby apteka w kauflandzie jest w pewnych godzinach otwarta, ale to mit. Sam tam byłem i sporo ludzi czekało i każdy się pytał jeden drugiego czy otwarta bo według grafiku powinna być. I co i nic grafik grafikiem a miasto powiatowe nie ma apteki nawet w niedzielę. To lepiej jechac do Olsztyna i tam od razu wykupić receptę . Bo co z recepty jak nie ma jej gdzie wykupić.
kibic
2025-04-22 14:18:26
No to Powiat dokonał wiekopomnego czynu prawodawczego. Lepiej radnych nie wpuszczać na salę obrad, bo z nudów wymyślą jeszcze coś bardziej kuriozalnego. W sumie nie wiem, co by to mogłoby być. Jednak, jak to klasyk powiadał: myślał, że osiągnął dno, gdy nagle usłyszał pukanie od spodu.
Taki sobie czytelnik
2025-04-22 11:43:59
A może by napisać artykuł o tym naszym cudownym browarze? Ponoć kasy tam nie wypłacają już od jakiegoś czasu...wolne media by mogły podjąć tak ciekawy temat...
Jan
2025-04-22 04:57:55