Rozmowa z księdzem Krzysztofem Bielawnym, administratorem parafii świętego Brata Alberta w Szczytnie, na temat adwentu – o jego sensie, radości, smutku, podziałach w dzisiejszym świecie, o roli rodziny, Kościoła, duchowości, historii i o tym, jak każdy z nas może odnaleźć nadzieję w czasie oczekiwania na Boże Narodzenie.
Adwent to radość czy smutek?
Naturalnie, że radość. Radość wynikająca z tego, że ludzkość, która po grzechu i upadku oczekiwała Mesjasza, tego Mesjasza otrzymała w osobie Jezusa Chrystusa, który przyszedł na świat w Betlejem. To było to pierwsze przyjście. Ale my, jako chrześcijanie, też czekamy na to drugie przyjście, czyli na paruzję. To jest przypomnienie Bożego Narodzenia historycznego, tego wydarzenia, które dokonało się ponad dwa tysiące lat temu, natomiast to drugie przyjście nie wiemy kiedy będzie. Jako chrześcijanie oczekujemy, dlatego jest to radosne oczekiwanie, na pewno nie smutne.
Ale dlaczego, mimo że adwent jest radosnym oczekiwaniem, często nasz polski Kościół wydaje się smutny, nawet pieśni radosne brzmią jak ponure?
Kolędy nie są smutne. To my, ludzie, tworzymy rzeczywistość. Od nas zależy, czy nasza wspólnota rodzinna, parafialna jest zdolna zaśpiewać kolędy i przygotować się w radości do spotkania z Bogiem na Boże Narodzenie, czy też będziemy smutni, bo wszystko jest źle. Bo nie umiemy śpiewać, nie chcemy śpiewać, trudno nam się spotkać, jesteśmy podzieleni. Ten lubi chodzić do kościoła, ten nie, ten wierzy, ten nie wierzy. Grzech, który się rozlał pomiędzy nas, zawsze będzie dawał smutek. Smutek wynika z naszego serca, z tego, na ile jesteśmy otwarci na łaskę Bożą, a na ile się na nią zamkniemy. Jeśli się zamkniemy, jeśli się podzielimy, a ojcem grzechu jest diabeł, będziemy smutni.
Jak więc dobrze przeżyć adwent w dzisiejszych warunkach? Jak się dobrze przygotować do Bożego Narodzenia?
Mamy ogrom możliwości. Chociażby roraty, czyli msze święte ku czci Matki Bożej, sprawowane o świcie. Z Maryją idziemy ku Wieczernikowi, ku Betlejem. Ona nas prowadzi. Możemy to zignorować, iść własną drogą. Mamy też rekolekcje adwentowe w parafiach. Możemy się pojednać z Panem Bogiem, przeprosić za zło, pojednać w rodzinach, w pracy. Jeśli pozostaniemy w grzechu, będziemy zawsze smutni. Grzech zabiera radość, upokarza człowieka.
Ale co z tymi, którzy nie praktykują. Dzisiejszy świat, obowiązki, praca, kredyty... To wszystko potrafi oderwać od chodzenia od kościoła. Są ludzie, którzy nie chodzą do kościoła, ale wierzą w sercu. Czy oni mogą przeżyć ten czas dobrze?
Jeśli szukają, znajdą. W Polsce nie jesteśmy na pustyni, kościołów jest wiele. Możemy wybrać. Pan Bóg szanuje wolną wolę, nikogo nie zmusza. Możemy Go odrzucić, pójść własną drogą. Ale wtedy Pan Bóg znika z horyzontu naszego życia. On daje łaskę, a od nas zależy, czy ją przyjmiemy. Łaskę znajdziemy przede wszystkim w sakramentach. Wielu, którzy dziś się pogubili, było ochrzczonych, byli u pierwszej komunii, u bierzmowania. Ale grzech ich poranił. Grzech ma wymiar indywidualny i społeczny. Jeśli idziemy bez Boga, to na własne ryzyko. Chrystus umarł dla wszystkich, za wszystkich. Jedni to przyjmują, inni kpią. Wolność jest absolutna. Możemy odrzucić Boga, Kościół, sakramenty. Ale czy bez Boga jesteśmy bardziej szczęśliwi, radośni?
Ksiądz odwołuje się do starożytności, do Grecji, Rzymu, mówi o upadku moralności, duchowości. Czy dzisiejsze kryzysy są podobne?
Historia się powtarza. Kiedy ludzie odrzucali wiarę, moralność i duchowość, rodziny się rozpadały, społeczeństwa traciły spójność. Tak było w starożytnej Grecji, Rzymie, tak jest dziś w Europie. Bez Boga gubimy drogowskazy, nie potrafimy wychować młodego pokolenia w wartościach. Jesteśmy podzieleni, komercja dominuje, a młodzież jest deprawowana. To proces, który trwa.
Czy z każdym rokiem adwent będzie smutniejszy? Świat daje nam substytuty – zakupy, reklamy, prezenty. Jezus jest gdzieś z boku. Co dalej?
Podobnie bywało w starożytności. Wielkie imperia bogaciły się, odrzucały bóstwa, religię, potem następował upadek. Dziś rozwój technologiczny jest ogromny, ale moralność i duchowość upadają. Nie umiemy wychować własnych dzieci. Deprawujemy je masowo, a bez wychowania młodzieży w wartościach nie ma przyszłości.
Skąd te podziały, kryzysy wiary, dlaczego młodzi odchodzą od Kościoła, dlaczego jest mniej duchownych?
Człowiek z natury jest religijny. Gdy odrzuca wiarę w Boga, szuka zastępstwa – wróżbitów, astrologów. W starożytnym Rzymie, Grecji tak było. Dziś dzieje się podobnie. Religia zanegowana, moralność słabnie, rodzina się sypie, duchowość opada. Młodzi są pogubieni, podzieleni, to daje smutek. Czy można to zatrzymać? Nie wiem, czy dziś jesteśmy w stanie. Bez pojednania, bez przyjęcia łaski Bożej, bez powrotu do wartości chrześcijańskich będzie coraz trudniej. Możemy być bogaci, ale choroba, śmierć, cierpienie i tak przyjdą. Bez Boga człowiek jest słabszy.
Dlaczego tak trudno zaufać Bogu, oddać Mu swoje życie?
Bo jesteśmy ludźmi tej epoki, która ogłosiła śmierć Boga i postawiła człowieka w Jego miejsce. Chcemy kontrolować wszystko sami, mieć wpływ na wszystko. Trudno nam uwierzyć i zaufać bez zastrzeżeń. Zostawiamy sobie margines „bezpieczeństwa”. Ale Pan Bóg nikogo nie zmusza. Jeśli pozostawimy ten margines i nie zawierzymy całkowicie, nigdy nie będziemy w pełni szczęśliwi. Przyjdą problemy, choroby, dramaty – wtedy okaże się, że bez Boga stoimy słabo.
Jak przeżyć adwent i Boże Narodzenie, by odzyskać radość w rodzinach, wśród bliskich, przy Bogu?
Zacznijmy od pojednania z Bogiem i ludźmi. Spowiedź, rekolekcje, modlitwa, wspólne kolędowanie, rodzinne spotkanie bez podziałów. Grzech zawsze zabiera radość, ale możemy z niego powstać, otworzyć się na łaskę. Wtedy Boże Narodzenie w sercu stanie się realne, a adwent – czasem radosnego oczekiwania, mimo chaosu świata.
Ostatni do pożaru albo wcale a po Laury pierwsi! To jest nienormalne!
Marek
2025-07-06 21:53:10
A o swoim kalendarzu wyborczym będziesz Pan Burmistrzu pamiętał? Może też coś się o rok przesunie do tyłu, albo do przodu? Skandal - to mało powiedziane. Dedykowanie uroczystości z okazji długoletniego pożycia małżeńskiego dla par, których jubileusz datowany jest na 2024 r. w 2025 r.? Co kto ma w głowie, aby takie tłumaczenie podawać? Obnaża to indolencję urzędników, nieznajomość środowiska miasta. Ale pan Och! nie ma o tym zielonego pojęcia. Może wymyśli jakąś uroczystość dla par, które jubileuszu 50-lecia nie dotrwały i się \"nie łapią\", bo roczek minął, a jedno z nich udało się do wieczności. Wstydu pan burmistrzu nie masz!
Taki sobie czytelnik
2025-07-06 16:06:04
Alkohol i wodą tak się zawsze kończy.
Lolek
2025-07-06 09:14:46
Do osobnika ukrywającego się pod pseudonimem „senior”: PO PIERWSZE – nie zasługuję na określenie „wszechwiedzący”, które wprawdzie mi schlebia, ale nie zasługuję na nie, nie musisz sprawiać mi przyjemności przez prawienie komplementów, PO DRUGIE – wyjaśniam, że termin na składanie wniosków o nadanie Medali za Długoletnie Pożycie Małżeńskie wyznaczono na 28 lutego br. komunikując jednocześnie, że „zgłoszenie się po wyznaczonym terminie nie gwarantuje wzięcia udziału w ogólnej uroczystości w roku 2025” (patrz: https://miastoszczytno.pl/29133,Zlote-Gody-2025.html ), PO TRZECIE – z powyższego komunikatu wynika, że mój wniosek złożony 9 stycznia br., a więc przed 28 lutym, gwarantował uczestnictwo w uroczystości ZŁOTYCH GODÓW w 2025 roku. Tak się jednak nie stało, PO CZWARTE – z przykrością informuję Ciebie - osobniku o pseudonimie „senior”, że swoją wypowiedzią to Ty udowadniasz, że nie znasz (cytuję Ciebie) „prostej i słusznej zasady, jaką stosuje UM”, i jaką zastosował w 2025 roku. PO PIĄTE - Z tym wstydem osobniku o pseudonimie „senior” trafiłeś „ jak kulą w płot”. Wyjaśniam Tobie, że wstyd to (cytat ze słownika języka polskiego PWN): „przykre uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego postępowania, niewłaściwych słów itp., zwykle połączone z lękiem przed utratą dobrej opinii”.
Krzysztof Połukord
2025-07-06 07:56:34
Pewnie zastanę zaraz skrytykowany ale przestanmy używać w takich sytuacjach słowa tragedia. To było po prostu nieodpowiedzialne zachowanie. Czy był alkohol czy nie to nocą ba kajaki nie wsiada się. Koniec kropka. Żaden tam przywilej mlodosci. Tragedia to jak jedzie normalna rodzina i jakiś pijak ich walnie samochodem i oni zginą. To jest tragedia. Jak ktoś jedzie po pijaku, jak ktoś dopuszcza sie durnej brawury itp to nie nazywajmy tego tragedia. To niestety delikatnie rzecz ujmując głupota.
Jan
2025-07-06 07:21:29
Glupie. tlumaczenie W tym wieku to każdy rok życia to prezent od losu Uroczystość powinna odbywać sie w danym roku
Joanna
2025-07-05 13:05:39
Brawo Trenerze. Wielki szacunek
Robert Częścik
2025-07-05 10:42:43
Hunter jak zawsze sztos, Pidżama Porno, Farben Lehre i Koniec Świata - świetny wybór, wreszcie dobra muzyka na scenie ????
Marcin
2025-07-05 10:09:15
Takie koncerty że za darmo bym nie poszedł a co dopiero za bilety. Już rok temu było słabo, wszyscy liczyli na zmiany i powrót koncertów na Plac Juranda. A jedyne co zmienili to nazwę i dali bilety.
Były mieszkaniev
2025-07-04 13:58:32
Na tej trasie prawie nikt. Nie trzyma odstępów. Jazda na zderzaku to oprócz wyprzedzania na ciągłej największe zagrożenie
M
2025-07-04 09:55:48