12 lat w wieży. Czy i co dalej? Rozmowa z burmistrz Danutą Górską

Podstawowa i najważniejsza rzecz: czy będzie pani kandydować na kolejną kadencję?

Nie uważam za właściwe deklarowanie zamierzeń elekcyjnych przed terminem, wynikającym z kalendarza wyborczego, z tej chociażby przyczyny, że prawo określa wyraźnie kiedy i jak powinna się rozpocząć kampania wyborcza. Wszystkie informacje i zapewnienia, składane przed tym terminem – co przecież oczywiste – stanowią już kampanię wyborczą, chociaż nieoficjalną, a więc – po prawdzie, niezbyt legalną. A ja uważam, że chociażby z racji pełnionej obecnie funkcji, nie mogę sobie pozwolić na działania, którym można by przypisać prawną wątpliwość.

Ale nie znam osoby w Szczytnie, która ma w tej materii jakiekolwiek wątpliwości. Nie będzie przegięciem stwierdzenie, że wszyscy są przekonani o tym, że jednak będzie pani kandydowała.

Na przekonania społeczne nie mam wpływu. Mogę jedynie powiedzieć, że w nadchodzących wyborach w gronie komitetów znajdzie się też ten, który zawiązał się na potrzeby dwóch poprzednich kampanii wyborczych, czyli Komitet Wyborczy Wyborców „Z Górską dla Szczytna”. Ten komitet rejestrował listy kandydatów na radnych tylko w obrębie miasta i tak ma być obecnie.

No dobrze. Nie chce pani złożyć deklaracji przed czasem, więc może jakieś opinie czy komentarze o tych, o których już wiadomo, że będą kontrkandydatami?

Na to też nie mogę sobie pozwolić, bo to również mogłoby być już poczytane jako część kampanii wyborczej, której przecież nie prowadzę. Poza tym nie znam, chyba jednak nikt jeszcze nie zna nazwisk wszystkich osób, które ostatecznie o funkcję burmistrza Szczytna będą się ubiegały. Oczywiście, wiem o tych, którzy już to zadeklarowali oficjalnie i wiem o tych, których się wskazuje jako niemal gwarantowanych kandydatów typowanych przez poszczególne ugrupowania czy komitety. Ale wypowiadać się o nich nie będę.

Jednym z pewnych już kandydatów, co oficjalnie sam potwierdził, będzie Krzysztof Mańkowski, podległy pani dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu, podobno kandydatem jednej z partii ma być Rafał Wilczek, który ładnych kilka lat w tutejszym urzędzie pracował.

Podtrzymuję swoje stanowisko. Do kwestiach wyborczych, jeśli w ogóle takie się pojawią, będę się odnosić wtedy, kiedy będzie po temu właściwy czas. A nasze prawo pozwala na kandydowanie każdemu, kto ma na to ochotę.

Zajmijmy się więc sprawami Szczytna. „Ruina” i „wymierające miasto” – wydaje się, że to hasła, którymi będą szafować kandydaci na burmistrza w nadchodzących wyborach…

Tak już jest, że pamięć bywa krótka, a do dobrego ludzie szybko się przyzwyczajają i zapominają, jak było, przecież wcale nie tak dawno. A co było te – średnio 15 lat temu, licząc też lata, gdy pełniłam funkcję wiceburmistrza? Chyba nawet sama wszystkich mankamentów nie zdołam wyliczyć. Były brudne jeziora, z których nie można było korzystać i do których rurami płynęły brudy z miejskich ulic. Dziś mamy czyste wody, jedno z nielicznych w województwie legalnych i zorganizowanych kąpielisk, plażę, z której chętnie korzystają i mieszkańcy, i turyści. Wystarczy się przejść nad jezioro, by się o tym przekonać. Mieliśmy… a właściwie nie mieliśmy ulic z dobrymi nawierzchniami poza tymi (też nienajlepszymi), które stanowiły i stanowią drogi krajowe. Byliśmy bardzo krytykowani za przejęcie od powiatu większości ulic, ale proszę zauważyć, że to właśnie dzięki temu mogliśmy te wszystkie ulice wyremontować, co zostało zresztą zrobione. Do takich ulic należy m.in. Lwowska, o której remont mieszkańcy zabiegali przez całe lata, ale żaden z wcześniejszych burmistrzów nie czuł się do tego zobowiązany.

Reklama

Krytycy powiedzą, że naprawa dróg, ich remont i budowa, to żadna łaska…

Jak ktoś chce się ograniczać tylko do krytyki, to żadne argumenty go nie przekonają. Ale wystarczy sięgnąć po dokumenty. W sprawozdaniu podsumowującym kadencję 1998-2002 można wyczytać, że na remonty i modernizacje miejskich ulic wydano wówczas .... tysięcy złotych. Przez 12 lat mojego urzędowania na drogi wydaliśmy 47,5 miliona złotych, więc nawet to dzieląc na trzy kadencje, to wyjdzie średnio po ponad 15 milionów złotych, a nie kilkaset tysięcy. To zresztą było moim jednym z głównych celów, gdy decydowałam się przed 12 laty kandydować na burmistrza. I miałam swoją wizję dotyczącą tych ulic: w pierwszej kolejności centrum miasta, później główne ciągi komunikacyjne tak, żeby każda część miasta miała co najmniej jedną dobrą główną arterię, a następnie coraz mniejsze uliczki coraz bardziej peryferyjne. I dziś praktycznie realizacja tej wizji zmierza ku końcowi. Pozostało jeszcze do zrobienia niewiele mniejszych ulic na obrzeżach.

Ale ulice to nie wszystko…

Oczywiście, że nie. I jest mi aż niezręcznie mówić o tym, o czym nieustannie się powtarza, czy też o tym, co już tak bardzo wrosło w krajobraz miasta, że nikt się nawet nie zastanawia skąd się wzięło. Mam tu na myśli, oczywiście tereny nadjeziorne, w tym głównie ścieżkę pieszo-rowerową ,straszący swoim wyglądem budynek Domu Kultury, czy Biblioteki. Ale weźmy też np. pod uwagę segregację śmieci, którą dziś uznaje się za taką, co była „od zawsze”. A przecież nie była. Cały ten system został zbudowany dopiero w czasie, kiedy uzyskałam wpływ na gospodarkę miasta. Podobnie rzecz się ma z ogrzewaniem, z systemem ciepłowniczym, likwidacją nierentownych i brudnych kotłowni w centrum miasta, utworzenie jednej – centralnej i nowoczesnej, rozbudowa sieci ciepłowniczej, obejmującej niemal całe miasto. Wielu z tych działań nie widać gołym okiem, ale nie wyobrażam sobie, żeby można było dbać o sprawy miasta w ten sposób, że np. zbuduje się piękną pływalnię, w której powietrze będzie pełne smogu. Musi być zachowana określona kolejność. Nikt rozsądny nie kupi do mieszkania… nie wiem… obrazu Picassa i nie zawiesi go na odrapanych ścianach.

Ale obecnie zarzuca się pani brak wizji. Te, które były, zostały zrealizowane, jak np. drogi, a co dalej?

Nieustająco taka sama kolejność. Etap – powiedziałabym – podstawowy – został zakończony. Praktycznie zostały rozwiązane najbardziej palące problemy miasta i mieszkańców. Oczywiście, one się będą na bieżąco pojawiać nieustannie, ale już nie w takiej skali. Mamy więc rozwiązaną kwestię dróg, ciepła, śmieci, wody i innych mediów. Nie mamy problemów z miejscami w szkołach, przedszkolach i nawet żłobku, budowane są mieszkania komunalne. Mamy place zabaw, uporządkowane w większości parki, mamy też całkiem sporo różnych sportowych boisk. I w tym kierunku teraz będzie się miasto rozwijać, taką mam przynajmniej nadzieję. Teraz czas na to, by Szczytno pokazać turystom, kiedy już nie musimy się wstydzić brudu w jeziorach czy krzywych chodników. I czas na to, by realizować przedsięwzięcia, które turystów zachęcą do odwiedzin. Stąd też pomysł, już wdrażany, z rewitalizacją zamku krzyżackiego, czy z budową InnoPolice. A trzeba wiedzieć, że są to przedsięwzięcia, które nie „urodziły się” na pniu. Ich przygotowanie, a przede wszystkim zapewnienie finansowania, trwało przez wiele lat, nie tylko w ostatniej kadencji. InnoPolice, to projekt bezkonkursowy, który znalazł uznanie nie tylko w Urzędzie Marszałkowskim, ale również u urzędników brukselskich. Nie mogę więc zgodzić się z twierdzeniem, że brak mi wizji co do przyszłości miasta, bo ja tę wizję miałam i mam, a jej realizacja rozpoczęła się dawno temu. Teraz nadszedł dopiero czas, by można było rozważać budowę stadionu, basenu czy lodowiska.

Reklama

A co z „wymierającym miastem”? Jak się wyludni, całe będzie obiektem do turystycznego zwiedzania…

Takich obaw nie mam. Nikt tego nie analizuje całościowo, najczęściej rozpatrywane są dane pochodzące z meldunków, a one nie pokrywają się z liczbą osób zamieszkałych. Wystarczy przyjrzeć się liczbie dzieci w szkołach, przedszkolach, czy żłobkach, a liczby te nie maleją, a wręcz przeciwnie – rosną. Można też przyjrzeć się przedsiębiorstwom, które działają w mieście. Podkreślam: działają, a nie się zamykają. Działają i się rozwijają, zwiększając zatrudnienie. Stopa bezrobocia w Szczytnie maleje w sposób aż nadto widoczny. Owszem, niektórzy młodzi ludzie opuszczają miasto, ale są to najczęściej osoby o specjalistycznym wykształceniu, którym istotnie w Szczytnie trudno jest znaleźć pracę, a najczęściej powodem takiej decyzji bywa wysokość wynagrodzenia. Zrealizowanie zamierzeń, związanych z turystycznym wizerunkiem miasta niewątpliwie przyciągnie też inwestorów z ciekawymi propozycjami. Jestem pewna, że dziś miasto ma już czym się pochwalić, co pokazać, czym zachęcić, a tych zachęt będzie coraz więcej. „Szczytno w ruinie”, „wyludniające się miasto” to hasła, które w rzeczywistości szkodzą Szczytnu. Ci, którzy te hasła lansują, nie uderzają we mnie, chociaż zapewne taki jest tego cel. Przy takiej promocji jacy turyści czy biznesmeni będą zainteresowani odwiedzaniem naszego miasta?